Okazuje się, że depresja jest często wynikiem udaru, ale także zwiększa ona również ryzyko wystąpienia udaru w pierwszej kolejności, jak również ryzyko śmierci z jego powodu. Osoby narażone na silny stres psychologiczny częściej doznają udaru mózgu w późniejszym okresie życia.
Istnieje silny związek między stresem psychospołecznym a chorobą wieńcową serca. W analogiczny sposób depresja wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia cukrzycy, wysokiego ciśnienia krwi i chorób układu krążenia, z których wszystkie są silnie związane z udarem. Dlatego też osoba zmagająca się ze stresem psychospołecznym lub depresją może mieć wyższe ogólne ryzyko wystąpienia udaru mózgu w przyszłości.
Udar jest jedną z głównych przyczyn zgonów i niepełnosprawności na świecie, przy czym zabija on częściej kobiety niż mężczyzni. Niezależne badanie dotyczące stresu psychospołecznego i udaru mózgu również wykazało wyższe ryzyko wystąpienia udaru mózgu u kobiet, a spośród 300 milionów osób dotkniętych depresją na całym świecie większość stanowią także kobiety. Jedno z badań sugeruje, że może to wynikać z wielu czynników, w tym internalizacji emocji, zmian hormonalnych, a nawet stosowania tabletek antykoncepcyjnych.
Ważne ogólnoświatowe badanie wykazało, że dziesięć modyfikowalnych czynników ryzyka wiąże się z około 90% wszystkich udarów na całym świecie, bez względu na pochodzenie etniczne, płeć czy wiek. Czynniki psychospołeczne, takie jak stres związany z pracą i domem, wydarzenia życiowe i depresja, zostały uznane za czynniki przyczyniające się do ryzyka wystąpienia udaru mózgu oraz za jeden z potencjalnych czynników, które można zmienić poprzez profilaktykę i/lub leczenie.
Istnieje wiele interwencji, które mogą pomóc w radzeniu sobie ze stresem psychospołecznym, lękiem i depresją. Niekiedy wdrażane są programy profilaktyczne dla dzieci, które padły ofiarą przemocy psychicznej lub fizycznej, jak również dla dorosłych, którzy na przykład starają się uporać z życiowymi traumami.
Terapia poznawczo-behawioralna i psychoterapia mogą pomóc w skutecznym leczeniu depresji o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu. Lekarz może również przepisać leki, na przykład antydepresanty. Warto jednak podkreślić, że standardy opieki zdrowotnej są różne w różnych krajach. Przykładowo nawet 85% ludzi w krajach o niskich i średnich dochodach nie jest poddawane leczeniu, jeśli chodzi o zaburzenia psychiczne.
Jeśli cierpisz na depresję lub znasz kogoś, kto zmaga się z depresją lub stresem, postaraj się uzyskać odpowiednie wsparcie i opiekę. Leczenie zaburzeń psychicznych przyczynia się do poprawy jakości życia oraz zmniejsza ryzyko wystąpienia udaru mózgu i innych chorób układu krążenia.