Do skóry mocowane są czujniki, które monitorują rytm serca i jego aktywność elektryczną. Takie badanie nazywamy elektrokardiogramem (EKG). W przypadku wykrycia zaburzeń rytmu serca lekarz zaleca pacjentowi leki lub inne zabiegi w celu zaradzenia problemowi.
Jeśli problemy występują od ponad 24 godzin, ryzyko udaru mózgu wzrasta i pacjent może otrzymać lek rozcieńczający krew. Tego typu leki zapobiegają tworzeniu się skrzepów krwi, które mogłyby przemieścić się do mózgu i spowodować udar.
Zaburzenia rytmu serca występują u 1 na 200 osób na świecie. Częściej dotykają osób starszych, kobiet, osób z nadwagą oraz tych, u których w rodzinie występowały choroby serca. Szacuje się, że u 25% osób w wieku 40 lub więcej lat rozwinie się ten stan chorobowy. (1) Raport The Burden of Stroke sugeruje, że łączna liczba osób dotkniętych tym problemem wzrośnie do 17,9 mln do 2060 roku.
Niektóre osoby nie mają żadnych objawów i nie są świadome swojego stanu, dopóki nie zostanie on ujawniony podczas badania fizykalnego. U innych mogą występować: kołatanie serca (wrażenie zbyt mocnej lub szybkiej pracy serca), duszność, ból w klatce piersiowej, skrajne zmęczenie, ogólne osłabienie, zawroty głowy i dezorientacja.
Istnieje szereg czynników, które mogą powodować zaburzenia rytmu serca. Przykładowe przyczyny to zaawansowany wiek, zwiększony poziom stresu (5), palenie tytoniu lub nadmierne spożycie alkoholu/kofeiny. Migotanie przedsionków może być związane z pewnymi istniejącymi już wcześniej schorzeniami, takimi jak wysokie ciśnienie krwi, bezdech senny (gdy przestaje się oddychać w trakcie snu), ostre infekcje (np. zapalenie płuc), problemy z tarczycą lub choroby, uszkodzenia bądź niewydolność serca.
Gdy dwie górne komory serca (przedsionki) nie są zsynchronizowane z dwiema dolnymi komorami, powoduje to zaburzenia rytmu serca (migotanie przedsionków), co może prowadzić do powstawania zakrzepów krwi. Skrzepy krwi mogą przedostać się do naczyń krwionośnych w mózgu, powodując udar. (8) Szacuje się, że u osób cierpiących na zaburzenia rytmu serca prawdopodobieństwo wystąpienia udaru jest od 3 do 5 razy wyższe. Migotanie przedsionków dodatkowo wiąże się z poważniejszymi udarami prowadzącymi do wyższej śmiertelności i niepełnosprawności.
Do skóry mocowane są czujniki, które monitorują rytm serca i jego aktywność elektryczną. Takie badanie nazywamy elektrokardiogramem (EKG). W przypadku wykrycia zaburzeń rytmu serca lekarz zaleca pacjentowi leki lub inne zabiegi w celu zaradzenia problemowi.
Jeśli problemy występują od ponad 24 godzin, ryzyko udaru mózgu wzrasta i pacjent może otrzymać lek rozcieńczający krew. Tego typu leki zapobiegają tworzeniu się skrzepów krwi, które mogłyby przemieścić się do mózgu i spowodować udar.
Doustna terapia przeciwzakrzepowa (przyjmowanie leków rozrzedzających krew doustnie) jest obecnie zalecana jako najskuteczniejsza terapia zapobiegająca udarom spowodowanym migotaniem przedsionków. Takie leki mogą ograniczyć ryzyko o dwie trzecie lub jeszcze bardziej. Zalicza się do nich leki będące antagonistami witaminy K, które wpływają na sposób, w jaki wątroba wykorzystuje witaminę K do regulowania krzepnięcia krwi, oraz leki niebędące antagonistami witaminy K, które działają w inny sposób, aby zapobiec tworzeniu się skrzepów krwi
Oprócz przyjmowania leków przeciwzakrzepowych można także ograniczyć ryzyko zaburzeń rytmu serca, które są znanym czynnikiem ryzyka wystąpienia udaru, poprzez prowadzenie zdrowego stylu życia. W tym celu należy dobrze się odżywiać, tj. jeść dużo owoców i warzyw, ćwiczyć przez co najmniej 30 minut dziennie, ograniczyć spożycie kofeiny i alkoholu oraz mniej się stresować.
Źródła:
1. [Guideline] January CT, Wann LS, Alpert JS, et al, for the American College of Cardiology/American Heart Association Task Force on Practice Guidelines. 2014 AHA/ACC/HRS guideline for the management of patients with atrial fibrillation: a report of the American College of Cardiology/American Heart Association Task Force on Practice Guidelines and the Heart Rhythm Society. J Am Coll Cardiol. 2014 Dec 2. 64 (21):e1-76
2. https://www.strokeeurope.eu/downloads/TheBurdenOfStrokeInEuropeReport.pdf
3. Ferrari R, Bertini M, Blomstrom-Lundqvist C, et al. An update on atrial fibrillation in 2014: from pathophysiology to treatment. Int J Cardiol. 2016 Jan 15. 203:22-9.
4. https://www.world-stroke.org/images/atrial_fibrillation_PS_web.pdf
5. Kirchhof P, Benussi S, Kotecha D, et al. 2016. 2016 ESC guidelines for the management of atrial fibrillation developed in collaboration with EACTS. European Heart Journal 37(38):2893-962
6. Mozaffarian D, Benjamin EJ, Go AS, et al, for the Writing Group Members, American Heart Association Statistics Committee., et al. Executive summary: heart disease and stroke statistics–2016 update: a report from the American Heart Association. Circulation. 2016 Jan 26. 133 (4):447-54.
7.Lloyd-Jones DM, Wang TJ, Leip EP, et al. Lifetime risk for development of atrial fibrillation: the Framingham Heart Study. Circulation. 2004 Aug 31. 110 (9):1042-6.
8. https://www.stroke.org.uk/resources/atrial-fibrillation-af-and-stroke?gclid=CjwKCAjwkYDbBRB6EiwAR0T_-nqY4WUM0ADdzhQq6GBKGn1Pvu6opS1hzVQrf_2nrc3-4mi0nvI1aBoC_34QAvD_BwE
9. AF association, SAFE et al. Oral Anticoagulant Therapy Booklet https://www.heartrhythmalliance.org/afa/uk/booklets
